ορθομεσοκύνιος

-α, -ο

φρ. «ορθομεσοκύνιος ίππος» — ίππος που το μεσοκύνιό του σχηματίζει με το έδαφος γωνία η οποία πλησιάζει προς την ορθή και, συνεπώς, δεν έχει ευστάθεια.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ορθ(ο)-* + μεσοκύνιο «το κατώτερο μέρος τής οπλής τού ίππου»].